Η αρχιτεκτονική και οικοδομική ιστορία ενός από τα πιο διάσημα παρεκκλήσια του κόσμου
Οι πρώτες αρχές
Ο αρχιτέκτονας Giovannino de Dolci ανατέθηκε στο έργο της αναδημιουργίας του αρχικού παρεκκλησίου Σιστίνα στο ακριβές του σημείο, γνωστό ως Cappella Maggiore , το 1473.
Ο αρχικός σχεδιασμός του αρχιτέκτονα, όμως, είχε μήκος πάνω από 120 πόδια και ύψος επτά επιπέδων.
Ένα μοναδικό οδόστρωμα που προσομοιώνει μεσαιωνικά δάπεδα σχεδιάστηκε επίσης, με πολύχρωμα ψηφιδωτά που σχηματίζουν γεωμετρικά σχήματα και ομόκεντρους κύκλους. Ορισμένες ανασκαφές που έγιναν για τα κοντινά κτίσματα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1500 επηρέασαν το παρεκκλήσι της Σιξτίνης, προκαλώντας τεράστια ρωγμή στο θολωτό οροπέδιο. Το πρόβλημα επιλύθηκε κλείνοντας τα ξύλα της οροφής στη θέση τους με μια σειρά μεταλλικών αλυσίδων.
Αρχιτεκτονική Παρεκκλησιού Σιτιστή
Το Παρεκκλήσι της Σιξτίνης μοιάζει με ένα υψηλό ορθογώνιο κτίριο χωρίς πόρτες, διότι η είσοδό του είναι μέσω του παπικού παλατιού. Το εξωτερικό του παρεκκλησίου Sistine μπορεί να δει μόνο από κοντινά παράθυρα.
Το εσωτερικό του χωρίζεται σε τρεις ιστορίες, όπως ένα θολωτό υπόγειο με πολλά παράθυρα και μια πόρτα που οδηγεί σε εξωτερικό γήπεδο. Η θολωτή οροφή ανέρχεται σε πάνω από 65 πόδια και μια τρίτη ιστορία που σχηματίζει το ανώτερο επίπεδο του παρεκκλησίου κάθεται πάνω από το ανώτατο όριο.
Το παρεκκλήσι χτίστηκε με 6 πόδες ψηλά τοξωτά παράθυρα σε κάθε πλευρά, αλλά μερικά από αυτά έχουν μπλοκαριστεί με τα χρόνια. Έχουν γίνει επίσης μερικές σημαντικές διορθώσεις συντήρησης στο ανοιχτό διάδρομο, καθώς και επισκευές στην τοιχοποιία του παρεκκλησίου.
Εσωτερικό παρεκκλήσι Sixtine
Το ανώτατο όριο εμφανίζεται ως επίπεδη βαρέλι που έχει κοπεί εγκάρσια, δημιουργώντας μια σειρά κρεμάστρων.
Ο θησαυρός κόβεται εγκάρσια από μικρότερο θόλο πάνω από τα εξωτερικά παράθυρα, χωρίζοντάς το στο χαμηλότερο επίπεδο.
Η αρχική θόλος ζωγραφίστηκε στο σχέδιο του Piermatteo Lauro de 'Manfredi da Amelia. Το πεζοδρόμιο του Παρεκκλησίου είναι ένας συνδυασμός μαρμάρου και έγχρωμης πέτρας που σηματοδοτεί τον πομπιονισμό από την κύρια πόρτα που ακολουθεί ο Πάπας την Κυριακή των Παλατιών.
Το παρεκκλήσι της Σιξτίνης χωρίστηκε αρχικά σε δύο ίσα τμήματα με μια μαρμάρινη οθόνη και ένα μοτίβο ψηφιδωτών δαπέδων. Ένας χώρος ήταν για τους λαϊκούς και ο άλλος ήταν ένα πρεσβυτέριο για τους κληρικούς. Στη συνέχεια μετακινήθηκε η οθόνη για να γίνει ο ναός μικρότερος και το πρεσβυτέριο πολύ μεγαλύτερο.
Η οροφή της Παναγίας της Σιξτίνης
Ο Πάπας Ιούλιος 2 ζήτησε από τον Μιχαήλ Άγγελο να ζωγραφίσει το ανώτατο όριο του παρεκκλησίου της Σιξτίνης το 1508. Ο Μιχαήλ Άγγελος σχεδίασε το ανώτατο όριο μεταξύ του 1508 και του 1512. Η ζωγραφική του ακολούθησε τρία θέματα: τη δημιουργία του κόσμου του Θεού, τη σχέση του Θεού με την ανθρωπότητα και την πτώση της ανθρωπότητας από τη χάρη.
Υπάρχουν 12 βιβλικές φιγούρες καθώς και κλασικοί άνδρες και γυναίκες ζωγραφισμένοι στα μεγάλα κρεμαστά. Κάθε ένας από αυτούς προφητεύει τη σωτηρία της ανθρωπότητας μέσω του Ιησού Χριστού. Επίσης απεικονίζονται κατά μήκος των επάνω παραθύρων οι πρόγονοι του Ιησού.